adj.

victorious.

ՅԱՂԹԱԶԳԱԾ, մանաւանդ՝ ՅԱՂԹԱԶԳԵԱՑ. νικηφόρος victor, supeans, antecellens, victoriosus. Որ զգեցեալ է կամ կրէ յինքեան զյաղթութիւն. յաղթական. յաղթօղ. վեհագոյն.

Մեծ այր ի քաղաքի եւ կատարեալ սա կոչեսցի՝ յաղթազգեաց առաքինութեամբ։ Առ տունսն՝ որ յաղթազգածս են արիութեամբ (կամ լաւութեամբ). (Պղատ. օրին. ՟Ե. եւ ՟Ժ՟Բ։)

Միայն յամենեսեան ես ցուցայ յաղթազգեաց թագաւոր. (Ոսկ. համբ.։)

Յաղթազգեացք պատճառանօք յաղթութեանն կոչեցան. (Ճ. ՟Գ.։)

Յաղթազգեաց վկայքն։ Հատաւ գլուխն յաղթազգեաց վկայուհւոյն. (Միսայէլ խչ.։ Ճ. ՟Ա.։)

Էր ճոխ եւ յաղթազգեաց, եւ հարկագիր եւ լծատանջ ամենայն շրջակայ ազգաց. (Վրդն. պտմ.։)