s.

acceptation.

s.

Յանձնառութիւն. ընդունելութիւն. հաւանութիւն. եւ Յանձին ունելն զհոգաբարձութիւն.

Յարձակումն լինի ոգւոցն եւ շարժումն. եւ սորա առաջինն զհետ երթայ յանձնկալութիւն, կամ օտարութիւն։ Յանձնկալութիւն ասելով Աբրահամու, այո՛։ Ոչ մտին, այլ խոտորեցան. ունին յառաջտտութիւնս, ոչ ամենակատար յանձնակալութիւնս. (Փիլ. լին.։)

Մատուցանեն նմա զվարկ յանձնկալութեան թագաւորութեանն. (Պտմ. աղեքս.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յանձնկալութիւն յանձնկալութիւնք
accusatif յանձնկալութիւն յանձնկալութիւնս
génitif յանձնկալութեան յանձնկալութեանց
locatif յանձնկալութեան յանձնկալութիւնս
datif յանձնկալութեան յանձնկալութեանց
ablatif յանձնկալութենէ յանձնկալութեանց
instrumental յանձնկալութեամբ յանձնկալութեամբք