vn.

to delay, to tarry, to remain;
to linger, to loiter, to be late.

ձ.

ՅԱՊԱՂԻՄ cf. ՅԱՊԱՂԵՄ չ.

Մի՛ յապաղիցիս դառնալ առ Տէր ի մեղաց. (Սիրաք հին. ՟Ե. 8. (նորն, մի՛ յապաղիցես)։)

Զի՞ յապաղիս, եւ ոչ շարժիս եւ ընդոստչիս. (Փիլ. լին.։)

Թէպէտեւ նա ամենագէտ է, մի՛ յապաղիր խոստովանել։ Ոչ յապաղի ժամանակն յումեքէ, որ տուեալ է քարոզութեան նորոյն, եթէ ոչ կատարի. (Եփր. խոստ. եւ Եփր. ՟բ. թես.։)

Վարձկանն ՛հ հօտէն յապաղի առ ի պահել յաստուածամարտ գայլէն։ Յամեաց եւ յապաղեցաւ (յերթալոյ). (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 14. եւ Ոսկ. ՟բ. կոր.։)

Եւ առ այս յապաղիմք. (Լմբ. ատ.։)