hy    |   fr

Յորդաշունչ

adj.

blowing strong, impetuous, violent.

adj.

Որ յորդագոյն շնչէ՝ փչէ. մակդիր հողմոյ.

Հարաւ յորդաշունչ բռնութիւն յօդս բարբառի. (Վեցօր. ՟Զ։ եւ Շիր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յորդաշունչ յորդաշունչք
accusatif յորդաշունչ յորդաշունչս
génitif յորդաշնչոյ յորդաշնչոց
locatif յորդաշունչ յորդաշունչս
datif յորդաշնչոյ յորդաշնչոց
ablatif յորդաշնչոյ յորդաշնչոց
instrumental յորդաշնչով յորդաշնչովք