hy    |   fr

Յօդաթափումն, ման

s.

dislocation.

s.

Թափումն կամ խախտումն յօդից.

Տայր զմարմին իւր ի կիզումն, եւ յօդաթափումն ծնգաց. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Դ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յօդաթափումն յօդաթափմունք
accusatif յօդաթափումն յօդաթափմունս
génitif յօդաթափման յօդաթափմանց
locatif յօդաթափման յօդաթափմունս
datif յօդաթափման յօդաթափմանց
ablatif յօդաթափմանէ յօդաթափմանց
instrumental յօդաթափմամբ յօդաթափմամբք