s.

cf. Յօրինող.

adj.

Որ յօրինէ կամ յօրինեաց. յօրինօղ. հաստիչ. ստեղծօղ. տնօրէն.

Աստուած է արարիչ եւ յօրինիչ աշխարհիս։ Պարքն աստեղաց յօրինական կայանիւքն զյօրինիչն (չկարեն ճառել)։ Ստեղծիչ գոյից, եւ յօրինիչ ամենից։ Ամենայն բարեաց յօրինիչ Աստուած է. (Իսիւք.։ Սեբեր. ՟Ա։ Նար. ՟Խ՟Դ։ Խոսր.։)

Իբր Համեմիչ, կամ բարւոք յարդարիչ.

Զձէթ զյօրինիչ կերակրանացն նիւթոյ. (Պիտ.։)