s.

first order or rank, preference, precedence, pre-eminence;
proposition, premises.

s.

πρόταξις, πρότασις praepositio, praelatio եւ πρόθεσις propositio. Վերագոյնն գոլ ըստ տեղւոյ կամ ըստ պատուոյ.

Ոչ նախադասութիւ, կամ երիցութիւն. (Մագ. ՟Ե։)

Քրովբէականն նախադասութեան եղեալ վեհական. (Նար. կուս.։)

Հասարակաց բաշխի շնորհս, եւ առաւել եւ նախադասութեամբ՝ կենդանեաց քան մեռելոց. (Լմբ. պտրգ.։)

Բանականն որպէս գլուխ զվեհն եւ զառաջինն ընկալեալ նախադասութիւն յանդամս մարմնոյն՝ է իբրեւ զթագաւոր. (Գր. հր.։)

Ըստ տրամաբանից՝ նախադասութիւն է Բան բաղկացեալ յենթակայէ եւ ի ստորոգելոյ իբրեւ յեզերաց իւրոց. եզերքն ի դաւթէ անյաղթէ սահմանք կոչին, եւ նախադասութիւն ասի նա եւ Առաջարկութիւն կամ յառաջարկութիւն.

Սահման կոչեմ, յոր վերլուծանի նախադասութիւն, ի ստորոգեալ եւ ի ենթակայն. վասն զի ամենայն առաջարկութիւն ի հարկէ ենթակայ ունի եւ ստորոգումն։ Ի նախադասութեանց ոմանք են ստորասական, եւ ոմանք բացասկանա. եւ այլն. (Անյաղթ վերլծ. արիստ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif նախադասութիւն նախադասութիւնք
accusatif նախադասութիւն նախադասութիւնս
génitif նախադասութեան նախադասութեանց
locatif նախադասութեան նախադասութիւնս
datif նախադասութեան նախադասութեանց
ablatif նախադասութենէ նախադասութեանց
instrumental նախադասութեամբ նախադասութեամբք