to run aground, to strand, to founder, to be lost.
ՆԱՒԱԲԵԿ ԼԻՆԻՄ. ՆԱՒԱԲԵԿԻՄ, ացայ. ναυαγέω, -έομαι naufragor, naufragium patior, vel facio. Կրել զխորտակումն նաւու. վտանգիլ կամ կորնչիլ ի ծով յերեսաց խորտակման նաւին (իրօք կամ նմանութեամբ.
Ի ներքոյ կալով նաւելն մեզ, հետեւի նաւաբեկ լինել՝ կամ ոչ. (Նիւս. բն.։)
Նաւաբեկեցայց եւ ի յուսոյ։ Նաւաբեկեցելումն տու՛ր ձեռն. (Ածաբ. Առ որս. ՟Ը. եւ Ածաբ. աղք.։)
Առ նաւահանգստին բիւրաւոր բեռամբքն նաւաբեկեցաւ. (Սարգ. յկ. ՟Թ։)
Մի՛ քրէիքուր վարուց չարութեամբ նաւաբեկեալք ապաշաւեսջիք. (Յհ. կթ.։)