cf. Մարդանամ.
ՆԵՐՄԱՐԴԱՆԱԼ. ἑνανθρωπέω, ἑνανθρωπίζω humanam naturam induo, incarnor, incarnatus. Իսկապէս մարդանալն քրիստոսի. մարդ եղանիլ բանին. մարմնանալ. (որ ի յետնոց ասի եւ Ներմարդնանալ)
Ներմարդացեալ բանիդ աստուծոյ։ Որդին աստուծոյ՝ հրաշափառ ներմարդացեալ։ Ներմարդացեալ յանարատ եւ ի սուրբ կուսէն մարիամայ աստուածածնէ. (Շար.։ Զքր. կթ.։ Մաշտ.։ եւ Ճշ.։)
Ներմարդանալոյն կատարումն, եւ մերոյին էութեան ճառումն ինքնաբերեալ՝ յասելն, մարմնացելոյ. (Պիտառ.։)