s.

ՆԿԱՏՈՒԹԻՒՆ ՆԿԱՏՈՒՄՆ. Նկատելն. նկատ. դիտողութիւն. տեսութիւն. հայեցուած աչաց եւ մտաց. դիտաւորութիւն, եւ նպատակ.

Ոչ զմարմնոյ ինչ յօդուածոց յայտ առնէ, այլ զմտաց բանիցն նկատութիւն. (Սեբեր. ՟Է։)

Եթէ ախորժելով եւ նկատմամբ է։ Յաղագս նորա լինել նկատմանն, եւ այլն. (Կիւրղ. գանձ.։)

Կատարեա՛ զնկատումնս իմ, յաջողեա՛ զյօժարութիւնս իմ։ Որ եբաց զաչս իմ ի նկատումն սքանչելեաց իւրոց. (Ճ. ՟Բ. եւ Ճ. ՟Գ.։)

Լուա՞յք զառակս, ծանեա՞յք զնկատումն (զդէմյանդիման տեսութիւն)՜ Ամենեւին լուսաւորութիւն, եւ նկատումն փրկութեան (այսինքն ակնարկութիւն կամ նայեցաք փրկարար). (Նար. ՟Խ. ՟Հ՟Զ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif նկատութիւն նկատութիւնք
accusatif նկատութիւն նկատութիւնս
génitif նկատութեան նկատութեանց
locatif նկատութեան նկատութիւնս
datif նկատութեան նկատութեանց
ablatif նկատութենէ նկատութեանց
instrumental նկատութեամբ նկատութեամբք