adj.

παράδοξος, καινός novus, et admirabilis. Նոր եւ սքանչելի. նորահրաշ. հրաշափառ. նորանշան. նորակերտ.

Նորասքանչ ճանապարհ, կամ տաճար. (Իմ. ՟Ժ՟Թ. 5։ ՟Ա. Եզր. ՟Զ. 9։)

Նորասքանչ հրաշք կամ նշան. (Նանայ.։ ՃՃ.։ Ասող. ՟Ա. 1։ Շար.։)

Սաստիկ եւ նորասքանչ պատերազմ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 2։)

Նորասքանչ լուսաւորչօք. (Շար.։)

Նորասքանչ յապառնիսն յաշխարհի թողուլ յիշատակ։ Ո՞ ոչ զարմանայցէ ընդ նորասքանչ լուսաւոր պայծառութիւն։ Նորասքանչ տեսութեամբ ցուցաւ աղաւնին (ի) Յորդանան ի վերայ աստուածն բանի։ Նորասքանչ նշանագործութեանցն գիտութիւն. (Պիտ.։)