cf. Շահապետ.
արաբ. սահըպ, սահապ. οἱκονόμος procurator, dispensator ὀ ἑπι τῆς πατριῆς qui est super familiam, parentelam ἑθνάρχης praepositus gentis. որ եւ ՇԱՀԱՊԵՏ. Տէր. իշխան. պետ. ստացօղ. նախարար. նահապետ. վերակացու. հազարապետ. ոստիկան. փոխարքայ. ազգապետ.
Էլիաս որդի սափայ՝ շահապ։ Երաստոս շահապ քաղաքիս. (՟Գ. Թագ. ՟Դ. 6։ Հռ. ՟Ժ՟Զ. 23։)
Շահապաց՝ ո՞րբոց հոգաբարձութիւն յանձն է. (Փիլ. լիւս.։)
Շահապ եգիպտացւոց. շահապն նախարարապետ՝ որ կարգեալ կայր ի վերայ աշխարհին եգիպտացւոց. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Իշխանն՝ շահապ զարեւանդ եւ հեր գաւառի։ Զշահապն շահապիվանի. (Ագաթ.։)
Ի վերայ մանկանց եկեղեցւոյ կացին առ մեօք շահապք եւ պարետք. (Սարկ. քհ.։)
Ի դամասկոս շահապն արետ արքայի. (Եփր. ՟բ. կոր.։)