hy    |   fr

Շահատակութիւն, ութեան

s.

cf. Շահատակումն.

s.

ՇԱՀԱՏԱԿԻՒՆ ՇԱՀԱՏԱԿՈՒԹԻՒՆ. ՇԱՀԱՏԱԿՈՒՄՆ. Շահատակելն. արշաւանք. յարձակումն.

Շաչիւն կառաց, շահատակիւն հեծելոց. (Նաւում. ՟Գ. 2.) յն. հետամուտ. διώκων.

Առաջին էք՝ ոչ շահատակութեանս ասեմ, այլ ի մտէ ուղեւորութեան. (Խոր. ՟Գ. 16. (հին տպ. շահաստանութեան)։)

Եւ բեզեկ զփայիթոն նախընթացիկ շահատակմամբ յղէր ասպատակ. (Մագ. ՟Կ՟Ա։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շահատակութիւն շահատակութիւնք
accusatif շահատակութիւն շահատակութիւնս
génitif շահատակութեան շահատակութեանց
locatif շահատակութեան շահատակութիւնս
datif շահատակութեան շահատակութեանց
ablatif շահատակութենէ շահատակութեանց
instrumental շահատակութեամբ շահատակութեամբք