word accented on the last syllable;
barytone.
ՇԵՇՏՈԼՈՐ ՇԵՇՏՈԼՈՐԱԿ. ὁξύτονος qui acuto tono finitur, cujus ultima syllaba accentu acuto effertur. որ եւ ՅԱՆԳԱՇԵՇՏ. Ասի զբառէ՝ որոյ վերջին վանկն ունի զշեշտ, ոլորակեալ շեշտիւ կամ բթիւ. որպիսի են հասարակօրէն բառք հայոց եւ թուրքաց։
Շեշտոլոր անուն է, որ ն՝անգին ունի զոլորակն. որպիսի, սահա՛կ։ Պարզ լծորդութեան առաջնոյ շեշտոլոր բայից. (Թր. քեր. վերջ։)
Յորժամ սուր եւ յորդելակ հնչմամբ ի վեր փողելով շունչն՝ կալցի զելս ձայնին, շեշտոլոր ասի։ Եւ լինի բուն շեշտոլորակի, թէ՛ յանուաիս ( recte յանուանս) իցէ եւ թէ՛ ի բայս, ի վերայ այն հեգիցն՝ որ ունին այբ կամ եչ կամ ին. զի յորժամ զսո՛ւր սոլորակն սոքա առնուն, բնութեամբ շեշտոլորք ասին. իսկ այլք ի ձայնաւորաց թէ առնուն զշեշտն, դրութեամբ եւ պատահմամբ ասին. (Գրչ. գէորգ.։)
Շեշտոլորակն յաւարտեցելումն կիտին ի գլուխ ատնն ունի զվերսաստութեան զհանդէպն։ Շեշտոլորակն բազում զանազանակս ունի յինքեան. (Երզն. քեր.։)
ՇԵՇՏՈԼՈՐ ասի՝ մերթ որպէս Պարոյկաւոր, պարուկելի. զի եւ պարոյկն է շեշտ ոլորեալ ի վայր բթիւ.
Ասելով շեշտոլոր բառիւ այսպէս. ո՞չ է պարտ իմանալ. մի՞ է. (Մխ. ապար.։)