cf. Խենեշութիւն;
taking away, ravishing.
Շփանալն. սիգութիւն. ամբարհաւաճութիւն. սնապարծութիւն. պարծանք. ճոխութիւն.
Հեռանալ յամբարտաւան շփացութենէ, եւ յափշտակելոյ. (Նախ. ՟Ժ՟Զ։)
Անփառասէր եւ առանց շփացութեան բարս ունելով։ Ոչ ասաց շփացութեամբ, թէ աւանդեցին մեզ հոգիընկալքն, այլ՝ թէ ինքնատեսքն եւ սպասաւորք։ Ոչ շփացութեամբ իբրեւ առ ցոյցս ինչ յերկարէ զբանս։ Յոյժ խոնարհութեամբ եւ առանց շփացութեան սկսաւ պատմել նոցա կարգաւ. (Ոսկ. գծ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | շփացութիւն | շփացութիւնք |
| accusatif | շփացութիւն | շփացութիւնս |
| génitif | շփացութեան | շփացութեանց |
| locatif | շփացութեան | շփացութիւնս |
| datif | շփացութեան | շփացութեանց |
| ablatif | շփացութենէ | շփացութեանց |
| instrumental | շփացութեամբ | շփացութեամբք |