cf. Հոգեվար.
ψυχορραγία, ἁγωνία agonia, angor. գրի եւ ՈԳԵՒԱՐ, ՀՈԳԵՎԱՐ. Տագնապ ելից հոգւոյ ի մարմնոյ. հոգեվարք.
Յաւուր ոգէվարին իւրեանց։ Յոգեվարին իւրում աղաղակէր։ Յաւուր ոգեւարի առաքեցից հրեշտակ խաղաղութեան։ Որպէս մարմին յոգեվարի մերձ է ի վախճան. (Ճ. ՟Գ.։ Հ. կիլիկ.։ Հ=Յ. մարտ. ՟Ի՟Է.։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 3։)
Ի ժամ ոգէվարին։ Յոգէվարի լինել։ Սարսափեմ յոգեվարին։ Յերկարեաց յոգէվարսն. (Լմբ. տնտես.։ Մաշկ.։ եւ Տէր Իսրայէլ.։ Մագ. ոտ.։ Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
ՈԳԵՎԱՐ. ա. ψυχορραγής, ψυχορραγῶν animam agens, exspirans, singultans, moribundus. Որ է ի տագնապ մահու, կամ ի յետին շունչ. հոգեվարք մարդ.
Նուազիմ ընդ ոգեւարիդ, տապանամ ընդ տքնեցելոյդ. (Կեչառ. աղեքս.։)