terrestrial;
dry, arid, parched, adust, burnt up;
— օձ, land serpent.
χερσαῖος terrestris ἕρημος desertus ξυρός aridus. Ցամաքային. չորին. եւ Ցամաքուտ. ծարաւուտ. անջրդի.
Երկիր ծարաւուտ, որ ոստին է անջրդի. (Ոսկ. ես.։)
Յոստինս տեղիս. (Վեցօր. ՟Ե.)
Իբրեւ զմանուկ յոստին երկրէ, ի կուսէն ասեմ. (Կամրջ.։ Տօնակ.։)
Ոչ ի գնացս ջուրց, այլ ի յոստին տեղիս տնկեալ՝ յամայի եւ յանջրդի. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ը։)
Անդաստանք ջրարբիք լիցին ընդ հնգեկեաւ, այլ ոստինք տասանորդեսցին. (Մխ. դտ.։)
Միւս եւս ծառ՝ որ կոչի միւրիկէ, որ ջրարբին եւ ոստին է. զի ընդ ջրարբի է, եւ ընդ ոստինս ոստին համարի. (Վեցօր. ՟Ե։)
Որք ջրասունք են, եւ որք ոստինք, դաշտականք եւ լեռնայինք (ի բոյսս). (Վրդն. ծն.։)
Հաց բազմացուցեալ, ջուր յոստին (վայրի) բղխեալ. (Գանձ.։)
Շրջի ընդ ոստին (կամ ոստի) հոգիս, այսինքն ցամաք ի զղջմանէ արտասուաց. (Մաշկ.։)
Սատակեաց զքարբոն ոստին. (Հ. մայ. ՟Ա.։)