s.

ՈՐՈՋԱԿ ՈՐՈՋԻԿ. Որոջ փոքր կամ սիրուն. գառնուկ.

Չորս ընդ միոյ տացէ, որ սպան զորոջակն։ Որոջակն՝ զոր ունէր աղքատն, կինն էր. (Եփր. թագ.։ Ոսկ. սղ. ՟Ծ։)

Առ զմի որոջակ աղքատին. (Կիւրղ. թագ.։)

Ընչեղին էին խաշինք բազումք, իսկ աղքատին որոջիկ մի։ Ունէր մեծանունն հօտս եւ անդեայս բազում ... իսկ աղքատին էր որոջիկ մի. (Բրս. ապաշխ.։ Ոսկ. ապաշխ. ՟Բ։)