adj.

cf. Ուղփեան.

adj.

ՈՒՂՓԱՃԵՄ որ գրի եւ ԸՂՓԱՃԵՄ. Երկնաճեմ, լուսաճեմ, կամ իսկաբուն գերաշխարհիկ.

Սխրալի ուղփաճեմ շաւղօք զգուշացուցեր քեզ չու. (Մագ. ՟Ժ՟Զ։)

Հերձուածողաց եւ խոտորելոց յղփաճեմ ճանապարհէն. (Անան. եկեղ։)

Եւ զնա էր փառօքն փակեալ ուղփաճեմ. (Գանձ.։)

Ի (Հին բռ.) որպէս փաղանուն գրին.

Լոյս, ճաճանչ ... լուսափայլ, ըղփաճեմ, արեգակնափայլ»։