adj.

other;
cf. Որիշ.

մ. նխ.

իբր Որիշ. χωρίς seorsim. Ուրոյն. մեկուսի. ի բացեայ, յորիշ վայր. յորոշեալ տեղի.

Վասն ուրիշ ի միմեանց բնակելոյն. (Պղատ. օրին. ՟Գ։)

Եդին զմարմինս նոցա ոչ ի միասին, այլ՝ ուրիշ։ Ի բութէ աջոյ ձեռին զամենայն յօդուած ընկեցին ուրիշ. (Հ=Յ. մարտ. ՟Գ.։ Հ=Յ. նոյ. ՟Ի՟Է.։)

Քահանայ՝ որ ուրիշ կամի զպատարագն առնել, մի՛ զատցի ի խաւարային ոմբոլոնսն։ Զնորին գործ արասցէ ուրիշ. (Լմբ. պտրգ.։)