hy    |   fr

Չարչարակցութիւն, ութեան

s.

suffering with another, participation in another's suffering;
compassion.

s.

չարչարակիցն գոլ. խաչակցութիւն.

Միաւորեցից զմեղանչական մարմինս տէրունական չարչարակցութեանն. (Պիտ.։)

Եւ մեք զնախատինս նորա յանձին բարձեալ պարծանօք չարչարակցութեամբ տեառն յաւիտենից մահուանէն. (Տօնակ.։)

ՉԱՐՉԱՐԱԿՑՈՒԹԻՒՆ. Կարեկցութիւն. ցաւակցութիւն.

Արտասուօք եւ չարչարակցութեամբ գերեկիցք մեր լինիցիք։ Վասն չարչարակցութեան լամք՝ հրաժարեալք ի գազանաբարոյ անմարդութենէ. (Ճ. ՟Բ.։ 9)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif չարչարակցութիւն չարչարակցութիւնք
accusatif չարչարակցութիւն չարչարակցութիւնս
génitif չարչարակցութեան չարչարակցութեանց
locatif չարչարակցութեան չարչարակցութիւնս
datif չարչարակցութեան չարչարակցութեանց
ablatif չարչարակցութենէ չարչարակցութեանց
instrumental չարչարակցութեամբ չարչարակցութեամբք