adj.

cf. Չորեքին.

adj. s.

ՉՈՐԵՔԵԱՆ կամ ՉՈՐԵՔԻՆ. Իւրաքանչիւրն ի չորից. մի մի ի չորիցն. չորսն ալ.

Ի չորեսին կողմանս նոցա։ Յաջմէ կամ ի ձախմէ չորեցունց։ Գազանացն չորեցունց։ Լի էին աչօք թիկունք նոցա շուրջ զչորեքումբք, եւ այլն։ Զչորեցունց տանոց կախեալ. (Եզեկ. ՟Ա. 8=18։ Գծ. ՟Ժ. 11։)

Չորեքին բնութիւնքն». այս ինքն տարերք. (Եզնիկ.։)