adj.

bordering upon, adjacent to;
definitive;

gr.

indicative;
բանիւ —աւ կապել, to excommunicate.

adj.

ὀρικός definitivus. Սահմանիչ. որոշիչ. որոշողական. վճռական.

Եղիցի անունն սահմանական։ Զի թէ սահմանական գոլ ախորժեսցին զանեղութիւնն անուն։ Ոչ ուրեմն է սահմանական բանիւ համարի զմարդն քար գոլ. (Խոսրովիկ.։)

Սահմանական նախադասի ապացուցականին. վասն զի սկիզբն ապացուցութեան՝ սահման է. (Անյաղթ պորփ.։)

ՍԱՀՄԱՆԱԿԱՆ. Ի բաց որոշողական. որպիսի է բանադրանքն. ἁφοριστικός exterminans, excommunicans.

Զաւետարանական իշխանութիւնն ի գործ առեալ, եւ բանիւ սահմանականաւ կապեալ զիշխանն. (Յհ. կթ.։)

ՍԱՀՄԱՆԱԿԱՆ. ὀριζόμενος terminatus, finem habens. որպէս Սահմանաւոր. հունաւոր. չափաւոր, ժամանակեայ. վերջանալի.

Զի թէ տանջանքն եզրական, ապա եւ կեանքն սահմանական. (Երզն. մտթ.։)

ՍԱՀՄԱՆԱԿԱՆ. ὀριστικός, -κή, -κόν finitivus, indicativus. Ըստ քերականաց՝ է այն եղանակ կամ խոնարհումն բայի, որով նշանակի գլխաւոր որոշումն հանգամանաց ամանակին.

Խոնարհութիւնք են հինգ. Սահմանական, աներեւույթ, հրամայական, ըղձական, ստորադասական։ Սահմանական ներգործական բայից. կոփեմ, կոփես, կոփէ. կոփէի, կոփեցի եւ այլն. (Թր. քեր.։)

Սահմանական է, յորժամ ասեմք. կոփեմ, գործեմ. իբր սահմանաւ եցոյց զ՝ի դէպ ժամանակն եւ զդէմն. (Երզն. քեր.։)