satyr, faun.
ՍԱՏԻՐ կամ ՍԱՏՈՒՐ. Բառ ռմկ. սադըր, սադուր. որ է ըստ հյ. Սակուր կամ սակր. լտ. սէգու՛րիս.
Առին ի ձեռս տապարս եւ սատիրս եւ սատուրս. հերձուին զդուրս վանաց։ Դահիճն ուժգին հարեալ սատրով՝ եհատ զոտսն ի ծնկաց. (Ճ. ՟Ա.։ Հ. օգոստ. ՟Ժ՟Զ.։)
(ՍԱՏԻՐ 3) Իսկ Սատիր, որպէս յն. σάτυρος . է կապիկ խենէշ, ըստ առասպելաց՝ ընկեր արբշիռ չաստուծոյն դիոնիւսոսի. satyros, fauni. յորմէ յաջորդ բառդ (=ՍԱՏԻՐԻԿԱՆ)։
Իսկ Սատիր, որպէս յն. σάτυρος . է կապիկ խենէշ, ըստ առասպելաց՝ ընկեր արբշիռ չաստուծոյն դիոնիւսոսի. satyros, fauni. յորմէ յաջորդ բառդ (=ՍԱՏԻՐԻԿԱՆ)։