s.

ՍՈՎՈՐՈՅԹ. Սովորիլն. սովորութիւն. ἑθισμός assuetudo.

Առ խոնարհութիւնն սովորոյթ՝ կարէ ի յոգւոցն զսրտմտելն եւ զհամբառնալն մեր. (Բրս. հց.։)

Հնացեալ սովորոյթն օրէնք են, եւ հաստատագոյն իբրեւ զբնութիւն. (Իգն.։)

Իչար սովորոյթս կապեալք. (Նախ. ղեւտ.։ 6)