cf. Սպանող.
ՍՊԱՆԻՉ ՍՊԱՆՈՂ. φονεύς, φονευτής occisor, homicida. Որ սպանանէ զոք. մարդասպան.
Զատոյց զքաղաքս յապաւինութիւն ակամայ սպանչաց։ Յապաստան ակամայ սպանչաց. (Նախ. օրին.։)
Աղօթելով վասն զնա սպանչացն։ Հոգայր զփրկութիւն սպանչացն. (Ոսկ. գծ.։)
Որպէս թէ կայցէ մահ անձնաւոր եւ սպանիչ. (Վրդն. ծն.։)
Նենգութիւն սպանչին։ Գեհեն տանջիչ է կենդանեաց, եւ ոչ սպանիչ ապականեցելոց. (Եփր. համաբ.։)
Ապաստան ամենայն սպանողի։ Այս սահման եղիցի ամենայն սպանողի։ Տեղի՝ ուր փախիցէ սպանօղն. (Օր.։ Ել. եւ այլն։)
Եթէ շուն իցէ, եւ եթէ սպանօղ. (Եզնիկ.։)
Բարս անխնամս եւ սպանողս ստացեալ ունէր. (Ճ. ՟Ա.։ 2)