s.

monks devoted to study.

adj. s.

Բառ յն. սբուտէի. լտ. սդուտիօ՛ղի. σπουδαῖοι studiosi, seduli. այսինքն փոյթք, ժիրք. որպէս ճգնազգեաց միանձունք եւ վանականք երեւելիք.

Ըստ նմանութեան մայրաքաղաքացն սպուդէից՝ արք կրօնաւորք խարազնազգեստք։ Ցրուեալ աշակերտաց նորա սպուդէից ի գաւառս իւրաքանչիւր շինէին վանորայս. (Խոր. ՟Գ. 49. 67։)

Սպուդէք կրօնաւորք քաղաքին։ Սպուդէս մոնաքոսքն. (Մխ. դտ.։)