adj.

clothed in a holy or white raiment;
holy, pious, godly, divine.

adj.

ՍՐԲԱԶԳԵԱՑ ՍՐԲԱԶԳԵՍՏ. Որ կրէ յանձին զսուրբ զգեստ, զսրբազան կարգ, զսրբութիւն. սրբակրօն. աստուածարեալ.

Արդ ո՛վ սրբազգեաց տէր իմ Գրիգոր. (Սամ. երէց.։)

Որդիք ահարոնի սրբազգեստքն՝ փառաւորեալք. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)

Սրբազգեստից կղերիկոսաց, քահանայից, եւ եպիսկոպոսաց։ Զսրբազգեստիցն վերընծայեալ զանհամար աղինս. (Ճ. ՟Ժ.։ Նար. մծբ.։)

Առաքելոցն սրբազգեստից. (Նար. գանձ խչ.։ Ոսկիփոր.։)

Ոչ յարդարոցն ոք, եւ ոչ ի մարգարէիցն սրբազգեստից. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ա։)