adj.

fond of holiness, loving chastity.

adj.

Սիրող սրբութեան եւ մաքրութեան. մաքրասէր. սուրբ. մաքուր. պարկեշտ. ողջախոհ.

Մի ինչ է պիտոյ, բարք սրբասէրք, եւ ոդիք անմեղք. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 3։)

Սրբասէրք են իբրեւ զանմարմինս։ Տեսանել զսուրբ եկեղեցիսն մեր, եւ զսրբասէր պաշտօնեայսն մեր. (Եղիշ. ՟Ը։)

Ըստ սրբասէր մերոց օրինաց։ Յամենայն սրբասէր մարդկանէ. (Փարպ.։)

Սրբասէր ճաշակողաց։ Բնաւին ազգայնովքն սրբասիրօք։ Սրբասէր է հաւն այն. (Նար. յովէդ. եւ Նար. խչ. եւ Նար. երգ.։)

Իսահակայ քում ծառային, եւ յակոբայ սրբասիրին։ Զոր եւ խօսելն է աղտեղի, լըսելն գա՛րշ՝ սրբասիրին. (Շ. յիսուս որդի. եւ Շ. եդես.։)

սրբասէր. Սիրօղ սրբոց.

Զհամօրէն իսկ զգունդս սրբոց հանդերձ սրբասէր տերամբն յօրինակ առեալ. (Բուզ. ՟Դ. 4։ եւ Կորիւն.։)

Եկա՛յք սրբասէր ժողովք՝ հոգւով հնչեցէ՛ք. (Տաղ.։)