adj.

ՎԱՂԱՄԵՌ ՎԱՂԱՄԵՌԻԿ. cf. ՎԱՂԱՄԱՀ, ՎԱՂԱՄԱՀՈՒԿ)

Եղիցին կարճակեացք եւ վաղամեռք։ Եւ այլ ոչ եղեւ անդ վաղամեռ եւ անփետ. (Եփր. թագ.։)

Տարաժամ սգով թախծեալ հայր՝ վաղամեռիկ լինելոյ որդւոյ իւրոյ արար պատկեր. (Իմ. ՟Ժ՟Դ. 15. յն. արագ ի բաց բարձելոյ։)