s.

unhappiness, misfortune, ill or bad luck;
misery, calamity.

s.

κακοδαιμονεία infelicitas κακοπραγία, δυσπραγία sors dura, res adversae. Չարաբախտութիւն. թշուառութիւն. հիքութիւն. արկածք. խեղճութիւն, դժբախտութիւն, փորձանք.

Եհաս վատաբախտութիւն զակեդմոնացւոցն։ Վասն վատաբախտութեան նորա. (Նոննոս.։)

Այնոցիկ՝ որք բարաբախտութեամբք են յաջողեալք, եւ այնոցիկ՝ որք ի վատաբախտութեան են. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Հանդուրժել բարեբախտութեան եւ վատաբախտութեան, եւ պատուոյ եւ անպատուութեան. (Արիստ. առաք.։)

Անտանելի աղետիւք յամենայն կողմանց զվատաբախտութեանցն կրեն հեքութիւնս։ Ամենաչար վատաբախտութիւն. (Պիտ.։)

Ի վատաբախտութեան անմխիթարելի. (Ոսկ. սղ.։)

Զերծ յայժմու թշուառութենէս եւ ի վատաբախտութեանցս. (Վրդն. լս.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վատաբախտութիւն վատաբախտութիւնք
accusatif վատաբախտութիւն վատաբախտութիւնս
génitif վատաբախտութեան վատաբախտութեանց
locatif վատաբախտութեան վատաբախտութիւնս
datif վատաբախտութեան վատաբախտութեանց
ablatif վատաբախտութենէ վատաբախտութեանց
instrumental վատաբախտութեամբ վատաբախտութեամբք