adj.

bringing pay or a reward.

adj.

μισθοφόρος stipendiarius. Որ բերէ տայ զվարձ.

Ծառայ վաշխողին է փոխառուն, եւ ծառայ վարձաբեր. (Բրս. վաշխ.։)

ՎԱՐՁԱԲԵՐ. Որ բերէ վարձանս եւ օժիտս հարսին. ἑδνοφόρον dona offerens sponsae.

Զայսոսիկ ընկալեալ կուսին զաստուածային պարգեւս յերջանկաց վարձաբերացն. (Նիւս. երգ.։)