Վեստարիս

Բառ լտ. եւ յն. վէսթիառիուս, էսթիառիս. որպէս Հանդերձապետ.

Կալաւ զիս վեստարիս նորա, այնչափ գանեաց բրօք, մինչեւ թափեցաւ ամենայն մարմին իմ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ. ձ. (տպ. վերստին)։)