adj.

mounting, ascending, ascensional;

s.

rider, cavalier, horseman.

adj. s.

Որպէս Վերելակ հեծեալ. ելեալն ի վերայ.

(Ձի կրթեալ անխակ քաղցրութեամբ բերել զվերելակն ինքեան յառաջիկայ դիտաւորութիւն. (Պիտ.։)

Եւ որպէս Ի վեր ելեալ. վերաթռիչ. օդապարիկ.

Մահացուն ի կենաց առնու իւր զօրս վերելեակս (զհրեշտակս). (Շար.։)

ՎԵՐԵԼԵԱԿ ասին եւ վերերգաւ սաղմոսք աստիճանաց յութերորդ կանոնի։ (Պիտառ.։ Յիշատ.։)