vn.

cf. Վերտիմ.

չ.

ՎԵՐՏԵՄ ՎԵՐՏԻՄ. Իբրեւ զվերտ շղթայագործ լինել. պարանցիկ լինել. խայտալ. եւ Վերտս իմն ագանել. զինիլ. զրահիլ. վստահիլ.

Խաղացին վերտեցին առաջի որթագլխոյն. (Մծբ. ՟Ժ՟Գ։)

Վերտք եւ ոչ քաջք, որոց ոմանք ի լեռնախոյզ աւազակաց ի մէջ անցեալ ուրացութեամբ վերտէին. (Փարպ.։)

Եւ արդ մի՛ ինչ վերտեսցին, որ արարածոցս երկիրպագանեն, թէ զսատանայի կամս ոչ առնիցեն. (Եզնիկ.։)