cf. Վէճ.
Վիճելն. վէճ. առարկուած. դատախազութիւն.
Ամենեցուն այս յայտ է առանց վիճման, զի փոքրն ի մեծէ օրհնի. (Ոսկ. եբր.։)
Դնէ վիճմամբ ի դիմաց մարմնասիրաց, թէ ոչ գոյ շհ յառաքինութեանց, եւ առնէ ինքն պատասխանի. (Նախ. ՟Ժ՟Զ։)
Եթէ ընդ իս արասցես բանիւ վիճումն, յաղթես. (Լմբ. սղ.։)
Յայտնի երկուցըն կղէովպանց, ըզվիճմանէ նոցա եհարց, եւ այլն. (Շ. խոստով.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վիճումն | վիճմունք |
| accusatif | վիճումն | վիճմունս |
| génitif | վիճման | վիճմանց |
| locatif | վիճման | վիճմունս |
| datif | վիճման | վիճմանց |
| ablatif | վիճմանէ | վիճմանց |
| instrumental | վիճմամբ | վիճմամբք |