hy    |   en

Տարգալ, ի

s.

cuiller.

ՏԱՐԳԱԼ կամ ՏՐԳԱԼ. cf. ԴՐԳԱԼ. դգալ.

Տարգալ ունել ոսկի, եւ պատառաքաղ. (Խոր. ՟Բ. 44։)

Դգալն տարգալ է, եւ սըկղոցն սողոց է՝ ի փոխել զլծորդսն եւ զքմակիցսն. (Մագ. քեր.։)