cf. Տառապանք.
որ եւ ՏՈՒԱՅՏՈՒԹԻՒՆ. Տառապանք, նեղութիւն. վիշտ. հաշումն եւ մաշումն.
Բազում այն են՝ որ առ այսպիսի աղէտս տարակուսի ի վաճառականութեան արուեստս տուայտանաց անկանել յօժարեն. (Ագաթ.։)
Մինչ ի մեծութեան էր յոբ, բարեկամք նորա էին. եւ յաւուրս տուայտանացն այսպէս բարբառէին.
Հոսմամբ արտասուացն, տուայտանօք տխրութեան դիմացն եւ ես պաղատիմ։ Նար. (՟Ժ՟Ը։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տուայտանք | |
| accusatif | տուայտանս | |
| génitif | տուայտանաց | |
| locatif | տուայտանս | |
| datif | տուայտանաց | |
| ablatif | տուայտանաց | |
| instrumental | տուայտանաւք |