cf. Խրախճան.
Խրախճան. խրախունք. կոչունք. սեղան ուրախութեան. առիթ խրախութեան. ուրախութիւն.
Րախճան՝ պատճառ հաշտութեան տեառն անսկզբան ընդ ծառայն սխալական՝ նշանդ խաղաղութեան։ Րախճան պերճալի, կոչումն ընտանի. (Նար. խչ. եւ Նար. գանձ եկեղ.։)
Րախճանօք բերկրեալ երանելի վկայքն, լուսով պսակեալ՝ զպակասեալ թիւ լցին. (Տաղ.։)
Որպէս ա. Խրախճանական, կամ ուրախ՝ իբր հրաւիրեալ ի խրախճան.
Րախճանիցն անձանց տրամականացն կրիւք. (Շ. տաղ.։)