չ.

ՓԻԼԻՍՈՓԱՅԵԼ կամ ՓԻԼԻՍՈՓԱՅԻԼ. φιλοσοφέω . (լտ. պէսպէս պարզի. ) Իմաստասիրել. աշխարհական գիտութեան զհետ լինել. եւ Ճարտարախօսել. եւ Հոգեւոր իմաստութեամբ եւ զգաստութեամբ քաղաքավարիլ.

Փիլիսոփայել չառնեմ արժանի, այլ Քրիստոսասէր կամիմ լինել.. . Փիլիոսփայե՞լ կոչեցար այսր, եթէ զոհել. (ՃՃ.։)

Զտիեզերս ամենայն ընծայ մատուցին Աստուծոյ, զբարբարոսս փիլիսոփայիլ ուսուցին. (Ոսկ. հռ.։)

Զբարբարոսս փիլիսոփայել ուսոյց։ (Թղթ. պօղ.)