totally, to decompose, to destroy;
to dissolve;
to divide, to separate;
քակտիմ — ի փառաց, to lose one's renown.
καταλύω, ἑκλύω, καθαιρέω, καταδύνω, διασπάω dissolvo, destruo. Քակելով քակել. քանդել. քայքայել. խախտել. աւերել. եղծանել. լուծանել.
Զսեղանս քո քակտեցին։ Քակտեսցէ կորուստ զտուն նորա իսպառ։ Եթէ ի մարդկանէ իցէ խորհուրդդ այդ կամ գործդ, քակտեսցի. ապա թէ յԱստուծոյ է, ոչ կարէք քակտել զդոսա։ Քաղաքք քո քակտեսցին առ ի չգոյէ բնակչաց ի նոսա։ Ոչ մնասցէ այդր քար ի քարի վերայ՝ որ ոչ քակտեսցի։ Քակտեցան փեղկք խորանի իմոյ։ Երկրաւոր տաճար շինուածոյս մերոյ քակտեսցի. եւ այլն։
Զմիաւորեալսն յօդս քակտէ։ Քակտին ամենայն յօգեալ յօրինուածք անդամոցն։ Քակտել եւ խզել զՍուրբ սէրն։ Նախ քան զքակտել հոգւոյ նորա ի մարմնոյն։ Յանջատման հոգւոյս ի մարմնոյս՝ ի քակտել գեղեցիկ շինուածոյս. (Ճ. ՟Բ.։ Յճխ. ՟Ժ՟Ե. ՟Ժ՟Զ։ Յհ. կթ.։ Շար.։)
Եթէ օրէնս քակտեմք։ Մեղքն քո քակտեսցին ի քէն յաւուրն այցելութեան։ Մարդն քակ տեցաւ։ Ի սիրելեաց քակտեալք. (Լմբ. պտրգ.։ Մշակ։ Նոննոս.։ Լաստ.։)
Հոգիք՝ որ ի մարմնոյ քակտիցին, աստէն ոչ մնայցեն. (Երզն. մտթ.։)