vn.

to hold priest's office.

չ.

ἰερατεύω sacerdotio fungor. Քահանայութիւն առնել. քահանայանալ, եւ քահանայագործել.

Մին յամենեցունց ընտրեցաւ քահանայել. (Փիլ. քհ.։)

Մերձ յերուսաղէմ բնակել՝ քահանայել եւ մարգարէանալ։ Գնաց առ տգէտս ոմանս, թէ քահանայ եմ, եւ կարգեցաւ քահանայել. (Մխ. երեմ. եւ Մխ. առակ. ՟Ղ՟Ը։)

Մարդ ոչ կարասցէ քահանայել առանց կատարման եւ օծման հոգւոյն. (Սարկ. հանգ.։)

Քահանայելն (ոչ քահանայից՝) աններելի է. (Եփր. աւետար.։)