adj.

ՔԱՂՑՐԱՍԻԳ ՔԱՂՑՐԱՍԻՔ. Ունօղ զսիւք քաղցր. քաղցրաշունչ.

Կարօտի տկար մակոյկ բանիս մեր քաղցրասիք հողմոց։ Չեմ արժանի շնչման հողմոց, եւ ոչ քաղցրասիգ օդոց. (Ոսկիփոր.։ Վրք. հց. ձ։)

Զհոսանուտ բնութիւն ջրոյ հանդարտեցոյց քաղցրասիգ օդով. (Վանակ. յոբ.։)

Ի քաղցրասիք հողմոց հոգւոյն՝ ալէկոծութիւնք ծփականք խաղաղանան. (Լծ. ածաբ.։)

Տեղի տայ յինքն քաղցրասիք լուսաւորութեանն Աստուծոյ. (Լմբ. սղ.։)