cf. Քամուք.
ՔԱՄՈՒԱԾ ՔԱՄՈՒՔ. ὅρρος sereus humor, serum. Քամ. քամեալ եւ մնացեալ մրուր. մզեալն. մզումն. հոսումն.
Վէր (կամ վեր), որ րեան քամուածն է, հանդարտ. (Պղատ. տիմ.։)
Քամուածք ջրոյն՝ որ ի ծործորացն ի վայր զեղուին, յարիւն դառնային։ Ջրոցն քամուածքն ի ծործորացն ի վայր արիւն. (Արծր. ՟Բ. 6։ ՟Գ. 12։)
Նոր իսկ մաղասի բաղկանալով քամուքս՝ քիրտն եւ արտօսրն. (Պղատ. տիմ.։)
Ի ձեռն քացախոյն՝ քամուք մահաբեր պտղոյն վերացաւ։ Առ եզերբ գետոյն փորեցին, եւ քամուքք ելանէր, լինէր եւ նա արիւն։ Զմնացեալ քամուքն առաքէ ընդ վեց աղիս արտաքս ... առնեն յարենէն զքամոքն. (Բրսղ. մրկ.։ Վրդն. ել.։ Ոսկիփոր.։)