cf. Քարածեծ;
— առնել, to stone, to lapidate.
Քարամբք կոշկոճեալ, կոծեալ քարամբք. Ընդ այսակիր անզգայելոցն՝ դիւալլուկ եւ քարակոշկոճ՝ հեղձամղձուկ եղկելի անձանցն. Նար. ՟Ժ՟Ը։ ՔԱՐԱԿՈՇԿՈՃ ԱՌՆԵԼ, ԼԻՆԵԼ. որպէս Քարկոծել, իլ.
Քարակակոշկոճ արարին զպօղոս։ Քարակոշկոճ արասցեն զմեզ։ Տայր հրաման քարակոշկոճ առնել զնա. (Եփր. ՟բ. տիմ.։ Զքր. կթ.։ Բուզ. ՟Դ. 36։ եւ Ճ. ՟Ա.։)
Ի ձեռն քարակոշկոճ լինելոյս ետուր ինձ համարձակութիւն. (Ճ. ՟Ա.։)