aspic, basilisk, cockatrice.
որ եւ պ. քէրվէ. βασιλίσκος, κωφός, ἁσπίς basiliscus, aspis. Ազգ վիշապ օձի թիւնաւոր, է որ երկայն, եւ է՛ որ կարճ եւ հաստ, մթին գունով, ունելով եւ բաշ ի գլուխն իբր թագաձեւ, համարեալ որպէս թագաւոր օձից. վասն որոյ առ յոյնս կոչի վասիլի՛սգօս, այսինքն արքայիկ. եւ գօֆօ՛ս, այսինքն խուլ եւ համր. եւ ասբի՛ս, այսինքն իժ. եստ եբր. էֆէա, ֆէթն, խէրզ, ձէֆա. թ. սազըր էըլան
Ի վերայ իժից եւ քարբից գնասցես։ Որպէս իժի եւ քարբի, զի խցեալ է զականջս իւր։ Ծակեաց՝ բաց, եւ եգիտ ջուր, եւ ի նմին քարբ։ Զձուս քարբից ծակեցին. (Սղ. ղ. 13։ ՟Ծ՟Է. 4։ Ես. ՟Ժ՟Թ. 5։)
Զերծանի ի չար իժէն, եւ ի դառն քարբէն. (Մանդ.։)
Իժ մի քարբ (յն. լոկ, որ իժ արու) կախեցաւ ի ձեռանէ նորա. (Վեցօր. ՟Թ։)
Սողոմոն յարեալ ոչ ծանեաւ շաւիղս ի ծարաւական քարբին յանգծելի վիմին արահետ. (Տօնակ.։)
Քարբքն՝ որ սպանանէին զնոսա, սատակեցան. (Հ. կիլիկ.։)
Սկսան աղաղակել քարբքն (դպիրք եւ փարիսեցիք), եւ լռեցուցանել զձայն օրհնութեան. (Եփր. արմաւ.։)