s. gr.

amphimacer.

adj.

ՔՈՂԱԲՈՐԲ ՔՈՂԱԲՈՐԲԵԱԼ. Որ իբր առնու զիւրեւ զաղօտ ինչ՝ որպէս զբորբ (լուսոյ կամ ծխոյ). քողածածուկ. անյայտ եւ ճարտար՝ որպէս ուռկանն ծածկեալ ընդ ջրով.

Զի ի պէսպէս միտս ձգի ասելն.

Պօղոս՝ քողաբորբ ուռկան. (Ճ. ՟Ա.։)

Իսկ ի (Հին բռ.) ի կարգի փաղանուանց դնին։

Քաղասուզեալ, քաղաբորբեալ, առագաստեալ։

ՔՈՂԱԲՈՐԲ. Ըստ տաղաչափից՝ եռավանկ բառ, որոյ միջին վանկն է աղօտ կմ սուղ.

Քողաբորբ՝ ն՝երկարէ եւ ն՝աղտէ եւ ն՝երկայէ հինգամանակ. որպիսի, Ա՛մբակու՛մ. (Թր. քեր.։)

Ա՛յլ է եւ ՔՈՂԱՂՕՏ. զոր տեսցես։