s.

disobedience, contumacy, obstinacy.

s.

ἁπόνοια, ἁταξία, ἁπροσεξία. arrogantia, inobsequentia, negligentia. Հեստութիւն. չանսալն. ըմբոստութիւն. ապարասանութիւն. անհնազանդութիւն. իդաաթսըզլըգ, ինատ.

Առ իմաստուն բժիշկ ոգւոցն՝ անսաստութիւն հիւանդին։ Զախտն՝ որ յանսաստութենէն իցէ, եւ զառողջութիւնն՝ որ ի հնազանդութենէն լինի։ Յանսաստութիւն անկանիլ՝ կրթելովն զընդդէմսն ասել նորա. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 9. 21։ եւ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 27։)

Ոչ յարարչէն, այլ յանսաստութենէ ստունգանողին։ Անսաստութիւնն եւեթ՝ որ արտաքոյ աստուծոյ կամացն գործիցի, պատճառ չարեաց իմանալի է. (Եզնիկ.։)

Գնացիւք անսաստութեան. (Նար. ՟Ի՟Ա։)

Յանսաստութենէ եղեւ գնալն, եւ ի կամակոր մտաց. (Ոսկ. փիլեմ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անսաստութիւն անսաստութիւնք
accusatif անսաստութիւն անսաստութիւնս
génitif անսաստութեան անսաստութեանց
locatif անսաստութեան անսաստութիւնս
datif անսաստութեան անսաստութեանց
ablatif անսաստութենէ անսաստութեանց
instrumental անսաստութեամբ անսաստութեամբք