adj.

impure, unclean;
unholy, profane.

adj.

ἁκάθαρτος, ἁνόσιος, ἅναγνος. non sanctus, immundus, impurus, impius. Ոչ սուրբ. անսրբազան. անմաքուր. պիղծ. խառնակ. անարժան. կամ Պիղծ համարեալ ըստ օրինաց. նափաք, հարամ, միւրտար. տե՛ս (Ղեւտ.։ Թուոց, ստէպ։)

Ոչ երբէք կերայ խառնակ ինչ եւ անսուրբ։

Մի՛ զոք խառնակ, կամ անսուրբ ասել ի մարդկանէ. (Գծ. ՟Ժ. 14. 28։)

Անսուրբ նուէրք. (Իմ. ՟Ժ՟Դ. 4։)

Գործս անսուրբս գործէին. (Եզեկ. ՟Ի՟Բ. 9։)

Ամպարշտաց եւ մեղաւորաց, անսրբոց եւ պղծոց. (՟Ա. Տիմ. ՟Ա. 9։)

Անշնորհք, եւ անսուրբք, աննուէրք. (՟Բ. Տիմ. ՟Գ. 2։)

Ի սրբութեան անսուրբ. (Նար. ՟Ի՟Ը։)

Յանսրբոյն յուլիանոսէ. (Լմբ. սղ.։)

Ամբարշտաց եւ անսրբոց մատուցան ձեռօք. (Շար.։)

Անսուրբ պղծութեամբ. (Յհ. կթ.։)

Հրովարտակօք անսրբովք զաշխարհս խռովեցուցին. (ՃՃ.։)

Զանսուրբ փայտն զպատճառս մեղաց. (Անյաղթ բարձր.։)

Մինն սերմանեաց, եւ հնձեաց սակաւ եւ անսուրբ։ Որ գործեաց զանսուրբն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)

Այսոց պղծոց ... ամենայն ոգւոց անսրբից (կամ անսրբոց). (Յայտ. ՟Ժ՟Ը. 2։)