s.

tale, fable, story;
tales, idle talk;
quackery, romancing;
mythology.

cf. ԱՌԱԱՍՊԵԼ. μυθολογία, μῦθος. mytologia, fabula.

Եթէ հաւատալ արժան է առասպելաբանութեանդ. (Եղիշ. ՟Բ։)

Ի հետ անցանելով առասպելաբանութեանցն. (Պիտ.։)

Որպէս եւ հեթանոսաց առասպելաբանութիւնքն ասեն. (Ոսկ. հռ.։)

Ուրեմն ի հրէականն եմք առասպելաբանութիւն կործանեալք. (Լմբ. ատ.։)

Առասպելաբանութիւնն դիւրին եղեւ հաւանեցուցանել. (Պղատ. օրին. ՟Բ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif առասպելաբանութիւն առասպելաբանութիւնք
accusatif առասպելաբանութիւն առասպելաբանութիւնս
génitif առասպելաբանութեան առասպելաբանութեանց
locatif առասպելաբանութեան առասպելաբանութիւնս
datif առասպելաբանութեան առասպելաբանութեանց
ablatif առասպելաբանութենէ առասպելաբանութեանց
instrumental առասպելաբանութեամբ առասպելաբանութեամբք